Natuurlijk was ik te laat voor de film.
Logisch, want ik moest en zou taart eten van die geweldige Maastrichtse patissier, die je alleen op 1 plek in Amsterdam kunt krijgen...
The Gospel According to André
Zo schoof ik in een bomvolle zaal aan tijdens fragmenten uit de jeugd van André Leon Talley. De hoofdpersoon waar het allemaal om draait in de documentaire van Kate Novack, te zien tijdens het Internationale Documentaire Festival Amsterdam (IDFA).
“The Gospel According to Andre’ brengt onder andere in beeld hoe de vlucht verliep uit een klein Amerikaans stadje in het gesegregeerde zuiden naar het mondaine New York waar de boomlange, slanke André uren doorbracht op de dansvloer van de vermaarde Studio 54.
Ik ga hier niet de hele documentaire beschrijven, het is er een van het kaliber ‘dat moet je zelf zien en ervaren’.
Onvoorwaardelijke liefde
Wat mijn vooral aansprak was de reden waarom hij zo’n ontzag en respect had voor twee vrouwen in zijn leven: zijn oma, die hem opgevoed heeft en stijl bij bracht, en miss Diana Vreeland, zoals hij haar nog altijd noemt. De gedeelde factor is dat beide dames onvoorwaardelijke van hem hielden.
Dat raakte mij. Ik kan het goed begrijpen, dat Andre vanwege zijn lengte, intellect en flamboyante goed verzorgde stijl ontzettend opvalt. Waar hij ook binnenkomt, de ogen zijn op hem gericht. Hij geeft ook aan dat zijn kledingstijl zijn beschermende harnas is. En dat er mensen waren die er doorheen konden kijken en van hem hielden, om wie hij is, niet om hoe hij eruit ziet.
Erkenning
Ik denk dat onvoorwaardelijke liefde iets is wat we allemaal willen in het leven. Van je ouders, familie, vrienden, een partner...
De essentie lijkt me erkenning, bevestiging van wie jij bent. Dat willen we allemaal toch?
Herkenning
En ja, de reden dat deze docu mij zo aangrijpt is dat ik er wel wat van mezelf in herken. Hoe kan het ook anders, ik ben nooit een grijze muis geweest.
Een ander aangrijpend moment is wanneer André (68 jaar) toegeeft het jammer te vinden nooit een langdurige (romantische) relatie te hebben gehad. Zeer herkenbaar en bemoedigend dat ik niet de enige ben...