Nee, ik ga het niet over de beruchte fruitscene hebben. Daarvoor moet je gewoon de film zien.
Het volgende is veel interessanter. De kanshebber voor een Oscar, de zinderende zomerse film van regisseur Luca Guadagnino, ‘Call me by your name’, gaat volgens veel recensenten over verlangen en intimiteit. Persoonlijk vind ik dat de film eerder over pijn gaat. Pijn in de zin van de eerste liefdesverdriet, een gebroken hart, jezelf ontdekken etcetera.
Pijn
Het wordt tot ontroerends toe verwoord in de monoloog tegen het einde van de film. De vader spreekt zijn zoon Elio toe, die net te horen kreeg dat zijn minnaar Oliver zich heeft verloofd met een ander. Ik moet toegeven dat ik de hele scene door heb zitten blèren op de bank, niet te stoppen.
De vader zegt: “pijn is onderdeel van het leven, en het leven is te kort om pijn te negeren, om het weg te stoppen. Door de pijn uit te schakelen voel je ook niks meer. We doen dat zo vaak dat we emotioneel bankroet zijn nog voor we 30 jaar zijn en we steeds minder te bieden hebben telkens als we ons met een nieuw iemand inlaten.”
Mijn toevoeging is: pijn is inherent verbonden aan tijd. Iedereen die ooit liefdesverdriet heeft gehad of een andere emotionele pijn, weet dat de tijd de pijn zal doen slijten. Het wordt minder, gaat nooit helemaal weg, maar je kunt ermee leven.
Personal trainer
En dat brengt me op de reactie van mijn trainer, als ik tijdens een zware oefening ‘auw’ zeg.
“Pijn is een gevoel. Gevoel is een emotie. En emotie kan je uitzetten.”
Wat hij probeert te zeggen is dat je door de pijn heen kunt bijten. Je kunt je eigen grenzen oprekken, wat dat betreft. Pijn, in dit geval lichamelijke pijn, is een subjectieve ervaring die je kunt manipuleren.
Bitterzoete relatie
En dat is dus de bitterzoete relatie tussen krachttraining en de gezondheid; een telkens terugkerende pijn, waar je doorheen moet, anders heeft de training weinig nut.
De korte, intense, hevige pijn betekent dat je spieren verzuren, de energiecentrales in de spiercellen een oproer krijgen en er scheurtjes in de spieren ontstaan. Krachttraining moet je zien als een stressor die je lichaam en geest stapsgewijs sterker maken.
Net zoals in het echte leven weet je dat de pijn voorbij gaat. Dat is waar ik aan denk als ik weer een loodzware beentraining doe.
En nu houd ik ook de wijze woorden van de vader van Elio in mijn hoofd...